De Italiaanse levenshouding - waar de wereld jaloers op is

Geen Instagram Italië. Geen "La Dolce Vita" infusie. Maar het echte Italiaanse leven, het leven van alledag en bijgeloof, espressogesprekken en dolce vita - en het volle leven daartussenin.

Weergave

  • Laat café in Napels kort na middernacht: het is hier druk
  • Een ongerepte kustlijn in Apulië
  • Polignano a Mare in Apulië
  • Het strand in de Maremma in Toscane bij zonsondergang
  • Panoramisch uitzicht op Florence in Toscane
  • Een verse limonade in Napels
  • Een steegje in Napels
  • Martina Franca in Apulië 's nachts in hartje zomer: De hitte is nu goed te verdragen.
  • Paar in de schemering op het kanaal in Venetië, Italië
  • Policastro strand bij nacht in Campanië in het zuiden van Italië

Weergave

Dolce Vita aan de Amalfikust

Er ging iets mis. Vernieuw de pagina en/of probeer het opnieuw.


Waarom de Italiaanse levenshouding meer is dan een cliché

De muurschilderingen van Maradona - een van de honderden graffiti in de Spaanse wijk in Napels
De muurschilderingen van Maradona in de Spaanse wijk in Napels

Italië - dat is zonneschijn, Espressoopera, Fiat 500, het geluid van de zee en Emozioni grandi. Maar als je dieper kijkt, merk je al snel dat de Italiaanse Bewustzijn van het leven is veel meer dan een verzameling ansichtkaartmotieven. Het is een houding. Een kunst om het leven met een zekere lichtheid tegemoet te treden - zelfs als het allesbehalve gemakkelijk is.

Piano, piano

In Italië begint levensvreugde vaak daarwaar anderen zich aan zouden ergeren: een vertraagde trein, een ontbrekende parkeerplaats of een bezoek aan de autoriteiten met een onduidelijke uitkomst. Terwijl bij anderen de polsen zich verwijden, halen Italianen meestal gewoon hun schouders op, mompelen "Eh, pazienza" - en bestellen nog een koffie. Kalmte in plaats van irritatie, charme in plaats van cholerisch gedrag.

Familie en vrienden zijn de spil

Sociale verbondenheid is een centraal aspect. Familie en vrienden zijn geen marginale figuren, maar de hoofdpersonen in het dagelijkse drama. Je ziet elkaar, je praat, je maakt ruzie - en je lacht weer. De piazza is de sociale smeltkroes waar alles samenkomt: de laatste roddels over de stad, de glimlach van de nonna, de voetbalwedstrijd van de kinderen. Iedereen die daar zit maakt er deel van uit - of ze nu iets bestellen of alleen maar kijken.

Voedsel als toevluchtsoord

De Apericena in Milaan in de winter: een Aperol in de avondzon

Plezier is geen luxe, maar een plicht. Of het nu in de keuken is, in een gesprek of tijdens een wandeling: kwaliteit is belangrijker dan kwantiteit. Een Italiaanse aperitivo is misschien klein, maar nooit onaardig. Zelfs het eenvoudigste pastagerecht wordt geserveerd met een snufje trots en een glimlach - als uitdrukking van culturele identiteit. En tot slot is er de taal - melodieus, levendig, vol gebaren. In Italië praat je niet alleen, je voert ook op. Dit maakt discussies vaak luider, maar ook gepassioneerder. En het is precies deze passie die overal doorheen loopt - of het nu mode, eten of politiek is.

De Italiaanse levenshouding is dan ook geen naïeve "altijd goedgehumeurde" mantra, maar eerder een diepgewortelde levensstijl: het mooie zien zonder het moeilijke te ontkennen. Genieten van het heden zonder voortdurend aan morgen te denken.

Onze top 5

nl_NL