Manfredonia sahilinde gün batımı - köpekle Fotoğraf Markus Eymann tarafından Pexels.com
Editör ekibimizden
Hiç kimseye ait değiller - ve aynı zamanda herkese aitler.
İtalya'nın birçok kasabasında ve köyünde, özellikle de güneyde, espresso barları ve çam ağaçları kadar sokak manzarasının bir parçasıdırlar: Sahibi yokmuş gibi ara sokaklarda dolaşan, pazar meydanlarında dinlenen ya da okula giden insanlara eşlik eden köpekler. Bazen turistleri şaşırtan şey aslında sosyal ve yasal olarak sabitlenmiş bir modeldir: "cane di quartiere", yerel topluluğun bir parçası olan "mahalle köpekleri".
"Cani di quartiere" nedir?
"Cani di quartiere", yerel vatandaşlar, hayvan refahı örgütleri veya kamu kurumları tarafından resmi olarak bakılan serbest dolaşan köpeklerdir. Sokakta yaşarlar ancak tıbbi bakım görürler, kısırlaştırılırlar, mikroçip takılır ve gönüllü bir bakıcıyla birlikte belediyenin köpek kayıt defterine kaydedilirler.
Bu köpekler saldırgan davranışlar göstermez ve sosyal olarak kabul edilebilir olarak görülürler. Modelin amacı, bu köpeklere özgür bir yaşam sunmaktır - kontrol altında, ancak kafeste değil. "Mahalle köpeği" modelinin yasal dayanağı 2001 yılında bir bakanlık kararnamesiyle oluşturulmuştur. Tıbbi bakım ve yönetim masrafları kamu sağlık hizmetleri tarafından karşılanırken, günlük bakım - yiyecek, su, barınak, veteriner kontrolleri - gönüllüler tarafından sağlanmaktadır. Sokak hayvanlarını bakılmayanlardan ayırmak için genellikle bir tasma kullanılır.
- Montecristo içeriden ipucu: Neden her yıl sadece 2000 kişinin gitmesine izin veriliyor?
- İtalya ve Etrüskler: Neredeyse unutulmuş bir uygarlık
Fotoğraf Ben Prater tarafından Pexels.com
Empati ve idari uygulama arasında
İtalyan mahalle köpekleri arasında efsane olan Bari'den Maremmno karışımı Henry'dir. Apulian başkentinin tamamı onu neredeyse benimsemişti. En sevdiği yer meydandı, resmi olarak kayıtlıydı, kendi Facebook grubu vardı ve veteriner tarafından düzenli olarak ziyaret ediliyordu. Hatta bu arada Henry 75 kiloya ulaştığında onu diyete sokmak zorunda kaldı. Çoban köpeği 10 Temmuz 2022'de doğal nedenlerle öldüğünde, memleketindeki pek çok insan üzüntüye boğuldu. Bir evin duvarına asılan büyük bir resimle onurlandırıldı: çoban köpeğine kayıktaki bir balıkçı eşlik ediyordu.
Ekran
🏖️💶 Sahilde güvenli seyahat: Güneş kremi gibi görünür, ancak anahtarlar, nakit para veya küçük değerli eşyalar için akıllıca bir saklanma yeridir! ➔ [Amazon'daki plaj kasasını burada keşfedin]
Ekonomik katma değeri olan bir model
Bu yaklaşım sadece hayvan refahı açısından ilginç olmakla kalmıyor, aynı zamanda ekonomik açıdan da önem taşıyor. Sonuçta, bir hayvan barınağındaki her bir köpek kamu bütçesine yılda ortalama 7.000 avroya mal olmaktadır. Bu rakam binlerce hayvan için hesaplandığında, yıllık maliyet milyonları bulmaktadır. Tahminlere göre, sadece başıboş dolaşan kayıtsız köpekler belediyelere ve bölgelere yılda 80 ila 100 milyon avroya mal olmaktadır.
En çok cani di quartiere, yüzde 49,4, kuzey İtalya'da bulunur (Piedmont, Lombardiya, VenetoFriuli-Venezia Giulia), yüzde 42,5 ile güney İtalya ve adalar takip ederken, orta İtalya'da sadece yaklaşık yüzde 8 (Toskana, Umbria, Lazio). En çok kayıtlı mahalle köpeğine sahip üç İtalyan belediyesi Nardò in Apulia 193 köpek ve 30.000 nüfusa sahip San Pietro Apostolo Calabria 122 köpek ve 1500'ün biraz altında nüfusa sahip Oristano ve Sardunya 120 köpek ve yaklaşık 30.000 nüfusa sahip.
Fotoğraf Vito Giaccari tarafından Pexels.com
Başarılar ve zorluklar
Mevcut rakamlara göre, İtalya'da yakalanan her 10 köpekten 9'u ya sahiplerine iade ediliyor, ya evlatlık veriliyor ya da uygunsa "cani di quartiere" olarak doğaya geri bırakılıyor. Bu model, aşırı kalabalık hayvan barınakları üzerindeki baskının hafifletilmesine yardımcı olmaktadır, ancak yalnızca kararlılık, organizasyon ve sosyal uyumun olduğu yerlerde işe yaramaktadır.
Ekran
🇮🇹☕ Doğru fincan olmadan gerçek bir espresso nasıl olurdu? Bar hissini evinizde yaşayın! ➔ [Amazon'da keşfedin]
